Witamina D - znaczenie w treningu EMS.

Witamina D jest jednym z niezbędnych mikroelementów dla funkcjonowania organizmu ludzkiego. Jest substancją odżywczą rozpuszczalną w tłuszczach. Witamina ta jest odpowiedzialna za regulację gospodarki wapniowo-fosforanowej oraz metabolizm tkanki kostnej. Przyczynia się do lepszego wchłaniania wapnia, fosforu oraz utrzymuje stałe stężenie tego jonu w osoczu. Jednakże okazuje się, że witamina D pełni również funkcję pozakostną, dzięki obecności receptora VDR (Vitamin D Receptor). Zlokalizowany jest on poza układem kostnym i przyczynia się między innymi do regulacji ponad 200 genów, rozwoju komórek układu immunologicznego, produkcji insuliny, reniny i katelicydyny.

Rozróżniamy dwie główne formy witaminy D:

- witamina D3 (cholekalcyferol) – będziemy jej poszukiwać w produktach pochodzenia zwierzęcego np. rybach i jajkach – więcej źródeł pokarmowych ciut niżej,

- witamina D2 (ergokalcyferol) – ta forma witaminy D występuje, jak łatwo się domyślić, w roślinach, ale przede wszystkim w grzybach.

Układając poprawną dietę, należy wiedzieć, że zależy nam najbardziej na formie D3, gdyż wykazuje ona wyższą aktywność biologiczną – znacznie lepiej podnosi poziom witaminy D we krwi.

Najlepsze źródła pokarmowe dostarczające nam witaminę D to np.:

ryby (łosoś, śledź, sardynki, dorsz, tuńczyk w puszce), żółtka. Żywność przemysłowo wzbogacona o witaminę D np.: mleko krowie, mleko sojowe, sok pomarańczowy, płatki śniadaniowe, płatki owsiane.

Znaczenie witaminy D w prawidłowym funkcjonowaniu tkanki mięśniowej.

U osób aktywnych fizycznie, trenujących siłowo czy wykonujących treningi EMS udokumentowano wpływ na układ mięśniowo-szkieletowy. Do najważniejszych działań możemy zaliczyć:

• działanie ochronne na układ mięśniowo-szkieletowy

• ochrona przed urazami sportowymi

• odpowiednia regeneracja np. po treningu EMS

• remodeling mięśni po wysiłku

• wpływ na zdolność wysiłkową

Zaobserwowano również związek pomiędzy występowaniem urazów i złamań przy odpowiednio niskim stężeniu witaminy D.

Niedobór witaminy D w organizmie.

Prawidłowy poziom witaminy D powinien być uzyskany drogą fizjologiczną, poprzez biosyntezę skórną oraz z pożywieniem. Niestety położenie geograficzne, nieodpowiedni sposób odżywiania, zły styl życia czy problemy wynikające z zaburzeń wchłaniania wapnia czy inne nieprawidłowości jak np. otyłość sprawiają, że niedobory są bardzo powszechne wśród społeczeństwa. Liczne badania pokazują, że niedobór witaminy D występuje u ok.90% populacji w różnych grupach wiekowych. Są to osoby aktywne fizycznie, również zawodowi sportowcy, osoby wykorzystujące trening EMS ale i osoby, które nie są w stanie wygenerować w ciągu dnia odpowiedniej ilości czasu na ćwiczenia, dzieci oraz osoby starsze.

Niedobór witaminy D - jakie są tego skutki? Do najpoważniejszych, związanych ze zbyt niskim lub całkowitym brakiem tego związku w organizmie, zaliczane są:

• osłabienie funkcji mięśni

• zmniejszenie wytrzymałości oraz wydolności

• zwiększenie ryzyka kontuzji

• występowanie chorób układu krążenia, metabolicznych, infekcyjnych, autoimmunologicznych, nowotworów

• zaburzenia poznawcze

• depresja

• krzywica u dzieci

• osteomalacja u dorosłych

Suplementacja witaminy D.

Zawsze należy przyjmować witaminę D wraz z posiłkiem zawierającym odpowiednią ilość kwasów tłuszczowych. Przypomnę, witamina D rozpuszcza się w tłuszczach. Niech ten posiłek zawiera minimum 30 g kwasów tłuszczowych.

Rekomendowane jest przyjmowanie witaminy D przez cały rok przez osoby, które nie mają możliwości uzyskania jej przez syntezę skórną. Jest to najskuteczniejszy sposób zapobiegania oraz leczenie jej niedoborów. Suplementacja cholekacyferolem skutecznie poprawia zaopatrzenie organizmu w witaminę D. W Polsce otrzymywana jest z prekursora cholesterolu ( 7-dehydrocholesterolu). Do suplementacji należy jednak podejść indywidualnie, biorąc pod uwagę swoją masę ciała, jej wyjściowe stężenie w organizmie oraz obecny tryb życia.